In je leven zal je regelmatig adviezen, lessen, opinies, ideeën, ervaringen en overtuigingen van anderen krijgen. Soms zit je daarop te wachten en soms totaal niet. Hoe ga je daarmee om? Wat neem je mee en wat neem je niet mee? Hoe maak je de afweging tussen je eigen overtuigingen en die van anderen? Wat weegt mee en hoe zwaar? In dit schrijfsel ga ik proberen dieper op dit onderwerp in te gaan. Het ironische van dit stuk is dat dit ook een (ongevraagd) advies is. Dus neem niks zomaar van me aan. Probeer een open houding aan te nemen terwijl je dit stuk leest, maar maak uiteindelijk je eigen keuze hoe je met bepaalde zaken om wilt gaan.

Het leven gaat niet over rozen. Deze uitspraak geldt ook voor herstel. Er zullen momenten zijn dat alles lekker gaat en je amper tot geen last hebt van je klachten. Zulke momenten probeer ik altijd te koesteren, want deze momenten gaan vroeg of laat weer voorbij. Er zijn namelijk ook dagen dat alles even helemaal ruk is. De klachten zich opstapelen en het moeilijk is om de dag überhaupt door te komen. Herstel zal altijd een som zijn van het aantal stappen dat je in voorwaartse richting hebt weten te zetten, en de stappen die je in tegenovergestelde richting hebt gezet.

Sinds een korte tijd kan ik eindelijk weer een van mijn favoriete series allertijden kijken. Scrubs. Toen ik donderdag, de zoveelste aflevering in te korte tijd aan het checken was, kwam de intro opeens heel anders bij mij binnen. In de intro zingen ze namelijk: “But I can’t do this all on my own. No, I know, I’m no Superman”. En ik voelde dat in elke cel van mijn lichaam. Waarom dan? Vraag je je wellicht af. Ik zal het uitleggen.

Ik was laatst wandelen en kwam uit op een mooi open veld aan het water. Of ik nou links of rechts keek, er waren nergens mensen te bekennen. Het was puur ik en de natuur. Ik ging op een boomstam zitten aan de waterkant. De zon reflecteerde op het water en bracht een mooi schouwspel met zich mee. In mijn ooghoeken zag ik af en toe wat eenden dingen doen die eenden doen. Er waaide een zacht maar aanwezig briesje op mijn gezicht, als ik naar boven keek was de lucht hemelsblauw. Aan het begin van deze week heb ik een aantal doelen gesteld. Het feit dat ik überhaupt was gaan wandelen en dus op deze plek terechtkwam, was het gevolg van een van die doelen.

Alles wat ik van jongs af aan tot en met nu heb meegemaakt, heeft mij gevormd. Heeft mij gemaakt tot het mens dat ik nu ben. Alle nederlagen, overwinningen, prachtige momenten, uiterst pijnlijke momenten, goede keuze, slechte keuzes, gewoontes (doorbreken), liefdesvreugde, liefdesverdriet, ruzies, het goedmaken, mensen verliezen, nieuwe banden scheppen, mezelf verliezen, mezelf hervinden, successen, mislukkingen, verslaving, burn-out, depressie, suïcidaal, levensenergie, doelen, ambities & dromen.

De kans is groot dat als je op dit moment terugdenkt aan de persoon die je een jaar geleden was, dat je een bepaalde groei hebt doorgemaakt. Deze groei kan op meerdere gebieden hebben plaatsgevonden. Wellicht is er op het ene gebied meer groei geweest dan op een ander gebied. Echter is de essentie hetzelfde; je bent gegroeid als mens en je bent niet meer de persoon die je ooit was.

Toen ik gisternacht zo rond middernacht in me bed lag, leek het alsof de tijd even stil stond. De afgelopen anderhalve week, voelde ik met net even wat minder. Het was wat mistig in me hoofd. Maar hoe die mist zich had gevormd was in eerste instantie niet duidelijk voor me.

Wanneer een vriend of vriendin er even doorheen zit, probeer je hem of haar op te beuren. Wanneer een vriend of vriendin in een lastige situatie zit, probeer je hem of haar advies te geven. In beide situaties probeer je de ander het positieve van de situatie in te laten zien. Je fungeert als een ondersteunende, begripvolle en motiverende factor voor jouw vriend of vriendin in kwestie.

Huts. Zo is het opeens 4 november. En voordat ik het weet is er weer een jaar voorbij. Ben ik weer een jaartje ouder geworden (en ook wel een beetje wijzer denk ik). Deze tijd van het jaar is altijd een terugblik moment voor mij, waarbij ik stil sta bij de verschillende gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden. Ik sta stil bij alle mooi momenten, maar ook bij de minder mooie momenten.

De laatste tijd denk ik veel na over wat geluk is, hoe ik het vroeger zag, hoe ik het nu zie en voornamelijk hoe ik het nu ervaar. Vroeger was ik een stereotype ik-ben-gelukkig-als persoon. Oftewel ik zocht mijn geluk altijd in de toekomst. Dat geluk moest dan worden gecreëerd door bijvoorbeeld materiële zaken en/of relationele banden. Ik was een gelukszoeker.

Het feit dat ik nu deze schrijfsels schrijf en deel met jullie, maakt voor mij de cirkel qua openheid rond. Iedereen kent het gezegde wel dat iemand een gesloten boek is. Een aantal jaar geleden was ik geen gesloten boek, mijn boek was niet eens geschreven, gedrukt en verkrijgbaar. Het bestond simpelweg niet. Ik hield een façade op.